φλογιφόρος

-ον, Μ

φλογοφόρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φλόξ, φλογός + -φόρος*, πιθ. μέσω ενός θ. φλογι-, στο οποίο οδηγούν πιθ. οι τ. φλογ-ι-ά*, φλογ-ί-ς*, φλόγ-ι-νος*].